Ambulanceritje 2 - Rotte kiezen

Francois had al drie dagen niet geslapen. Hij had last van kiespijn. Francois is een berensterke vent. Nu lag hij horizontaal.

Toen Laurent dit 's avonds vertelde herinnerde ik me ineens een Nederlandse organisatie die een tandkliniek had opgestart waar arme Rwandezen voor een symbolisch bedrag terecht konden. De volgende ochtend zocht ik in een internetcafe de mails op waarin hun adres stond. De chef de clinique vond het geen probleem om onze buurman te ontvangen. Ik zette Moniek op het werk af en racete naar huis. Daar bleek Francois te zijn opgestaan en op zoek naar geld om naar de tandarts te gaan. Laurent ging hem op de fiets zoeken. Hij keerde terug met een ineengezakte Francois. Zijn lippen zagen blauw en als hij geen Afrikaan was zou hij lijkbleek zijn. Hij hees zich op de motor, sloeg slap zijn armen om mij heen en plantte zijn hoofd tegen mijn rug. Ik voelde me als een vliegende non. Slechts de sirene en de lichten ontbraken op de motorambulance.

Bij de clinique dentaire 'ADA Rwanda' werden we direct in de behandelkamer uitgenodigd. De tandarts hief de gierende boor even uit de mond van een mevrouw en groette ons. Ik voelde me een beetje beschaamd(zeker voor die mevrouw), maar legde nog een keer uit dat Francois erg arm was. Geen probleem. Wat een aardige mensen hier. Francois werd geholpen en ik maakte een ommetje door de buurt.

Wat een kastelen hier! Wassenaarhuizen. Waar halen die in godsnaam het geld vandaan? Ik bedacht me hoe het zou zijn om als blanke met een collectebus de grote poorten en prikkeldraad te proberen onderdoor te lopen en te vragen of er nog een kleinigheid over was voor hun landgenoten die niet meer dan 1 keer per dag te eten hadden? Dit soort figuren leven boven de wet, hebben bakken met geld en ik zou duizenden kilometers moeten vliegen om hun buren te helpen? Wat doe ik hier?

Francois rolde een papiertje open en liet een kies zien. Een gat tot direct aan de zenuw... Mijn buurman zag er frisser uit en glimlachte. Thuis kwamen zijn zoontjes op hun korte beentjes aangerend toen ze het geluid van ambulance met de vliegende non en hun papa signaleerden.