Ambulanceritjes 3 en 4: The Staphylococ Strikes Back / Malaria in drie delen

Mijn voet had dezelfde symptomen als in december. Toen had een flinke antibioticumkuur de bacteriële aanstichters weggejaagd. Echter: The Staphylococ Strikes Back. Gelukkig kon mijn Jan Peter voetje nog schakelen, dus een derde ambulanceritje. Dit keer voor mezelf. De dokter raadde gezien de symptomen ook een malariatest aan. Uiterste voorzichtigheid of makkelijk geld verdienen? Ik heb het toch maar gedaan, want de dokter heeft autoriteit en spreekt alleen Frans.

In de wachtkamer zaten mijn medepatiënten te kijken naar een documentaire over de genocide. Er heerste beklemmende stilte. Drie mannen keken de andere kant op toen op het scherm verhakte lijken waren te zien. Eerder stelde een Belgische journalist in de jaren zeventig in de documentaire kritische vragen aan Rwandese autoriteiten over gedoodde Tutsi leerlingen. Niemand was er bij geweest, wist ergens van en het waren slechts onrusten tussen groepen leerlingen.

De test was negatief en ik kreeg weer een pakketje antibioticum mee.

Moniek is al een tijd snotverkouden en erg moe. Ze was ziek thuis in bed. Ze wilde ook testen op Malaria. Daar ging de motorambulance weer. Gelukkig was de test ook negatief.

Wel had een buurbaby waarschijnlijk Malaria. Maar ja, geen geld voor een dokter en medicijnen. Malaria is de Silent Tsunami of Africa. Doodsoorzaak nummer 1 bij kinderen onder de vijf hier. We besloten zonder veel aarzelen om geld te geven. De volgende dag kon de baby lopen. Moniek duwde een schaal met ananas onder de neus. Toen Laurent aan de kleine vroeg of hij ook een stukje ananas mocht keek het ventje hem aan, hield zijn arm en knuistje stil dat net van de schaal pakte en stopte het ongestoord in zijn mondje. Tot zes keer toe. The Baby Strikes Back.