De nacht van de bandiet

Het is 3.30. Diep in de nacht. Diep uit mijn slaap. Moniek heeft me geport en ik hoor buiten gebonk en geschreeuw. Ik doe de slaapkamerdeur van het slot en open het keukenraam. Laurent die in een apart hok met Fidel slaapt bonkt en roept van achter zijn deur iets over fermer la port. Ik doe de deur maar niet open. Uit de kraakheldere nacht hoor ik ook de stem van buurman. Ik schiet in een broek en toch maar de deur uit. Buiten staan de twee buurmannen in sarong met een machette in de hand. Laurent doet verhaal. Een bandiet heeft zijn deur van buiten op slot gedaan, het hangslotje van de douche geopend en geprobeerd de waterton ter waarde van 8 euro te ontvreemden. Door Laurents lawaai heeft hij voortijdig de benen genomen. Wat een veilig idee dat er van beide kanten van het huis twee grote Afrikanen met machettes a la minute klaar staan bij gevaar. En nu niet zeuren dat dat nou net het probleem was tijdens de genocide. Attenentie buurtpreventie moet eens op werkbezoek komen hier. We gaan weer naar bed en slapen heerlijk. De volgende ochtend maken we de schade op: twee uien uit de tuin weg, het horrengaas van het wc-raam staat tegen de muur en een verstoorde nachtrust. De vorige meer rustige keer was tenminste de bovenkant van de stenen wc-stortbak meegenomen en waren twee contactdozen van de buitenmuur geschroefd. En die keer daarvoor de waterbak buiten zachtjes geleegd en weggerold. Het is een straatarme bandiet, dat staat vast.