Slipjessoep

Het is weer onderbroekenwasdag. Monieks onderbroeken blijven keurig ongewassen in de waszak terwijl die van mij door de huishulpmannen gewoon worden gesopt. Moniek zit daarom nu in de huiskamer op de grond bij een laag tafeltje. Naast haar een grote pan met slipjessoep. Op de tafel een paar natte exemplaren, een pot Vanish en een oude tandenborstel. Vanish op de broek en poetsen maar. ‘O’, zegt ze. ‘Er is geloof ik een stukje Vanish in mijn oog gekomen.’ Voordat ik de tafel bereik stelt ze me al gerust dat het waarschijnlijk al eruit is. Terwijl ze vlijtig doorschrobt lees ik rustig de gebruiksaanwijzing op de pot. Jawel, daar is het oranje vierkant met dikke zwarte kruis erin. ‘Bij aanraking met de ogen onmiddelijk met overvloedig water afspoelen en deskundig medisch advies inwinnen.’ ‘Je maakt een grapje’, zegt ze, terwijl mijn ogen analytisch van haar linker naar haar rechteroog schieten. Nee, geen verschil. Even later komt ze triomfantelijk wrijvend over haar vochtige onderarm de kamer weer inlopen. ‘Kijk’. Ik weet al wat ze bedoelt. ‘Dat is handig!’ Ik antwoord met het etiket in mijn achterhoofd dat ze geen Vanish voortaan gaat gebruiken om de drie kwartier schrobwasbeurt eens in de week te voorkomen. ‘De tafel gaat er zelfs van glanzen’, voegt ze er nog aan toe. Daarna zegt ze dat het zondag is dus dat er een Nederlands theezakje gebruikt mag worden. Wat een verwennerij.