Het kán in Kigali

Ik ben blij dat de Rwandese regering de nationale verkeersveiligheid hoog in het vaandel heeft. Wat doe je als democratische bestuurder als je vindt dat fietsers gevaarlijk zijn?

Volgens de krant in Rwanda menen de nationale politie en de bond van motoristen: "dat fietsers en motoren op de weg betrokken zijn geweest in de meerderheid van alle ongevallen op de weg, want tussen juni en september dit jaar waren motoren de oorzaak van de meeste ongevallen."

Deze zin doet pijn aan mijn brein.

Om het nog democratischer te maken: de beleidsmaatregel is dat motoren een serienummer krijgen en........ dat in alle steden van Rwanda niemand meer op de openbare weg mag fietsen.

Alleen al in de hoofdstad Kigali zijn nu volgens de krant 6000 fietstaxi-jongens hun werk kwijt, zonder vermelding waarop dit aantal gebaseerd was. Het zal waarschijnlijk voor meer dan zoveel zoveel families een duw nog dieper in de armoedepoel zijn.

Eerder was er uitgevaardigd dat alleen als je kan aantonen dat je een huis hebt op een grote lap grond dan kan je er niet zomaar vanaf gegooid worden. Ook straatverkoop mag niet meer.

'Wat is de achterliggende gedachte van deze maatregel?' dacht ik laatst op mijn motor(he, gelukkig)fiets. Op lantaarnpalen in de middenberm van de openbare weg zoefden slogans voorbij van de gemeente Kigali:

Together... we connect Kigali to the world. Zoef.
Together... we are building Kigali. Zoef.
Together... we keep Kigali clean. Aha.

Zou Almere ook andere bedoelingen hebben met hun slogan uit het stadslied 'Stad van ruimte , stad van vrijheid'?

Links:
Artikel BBC Rwandan Capitol steps up security

Stadspromotie Almere