Een ongedisciplineerde stem

Het volgende gezin is er een met drie jongens en twee meisjes. Alle drie de jongens hebben een handicap. De oudste jongen van 11 jaar vertoont zeer moeilijk gedrag; hij is ongedisciplineerd, rent vaak weg en is agressief.

Discipline is een woord dat heel veel Rwandezen vaak gebruiken. Vaak hebben scholen en centra het als een van hun (impliciete) doelstellingen; kinderen discipline bijbrengen. Een goed kind is een gedisciplineerd kind. Een kind behoort de opdracht uit te voeren die zijn ouders, oudere broers of zussen of andere ouderen hem opdragen. Iemand zei ons eens een beetje zenuwachtig lachend:”Ja, ik heb gezien hoe jullie dat doen met kinderen. Door je knieën enzo en dan met ze praten”. Mijn wenkbrauwen rezen en ik zei niks na zijn oprechte verbazing. Misschien komt het doordat hij zelf vaak fiks door zijn vader is geslagen en geen vrouw en kinderen heeft.

De moeder vertelt dat ze haar zoon veel sloeg om hem meer gedisciplineerd te krijgen, maar de leraar op school heeft haar geadviseerd dat niet meer te doen. Sindsdien slaat ze hem niet meer. Ik zie hoe de oudste zoon de baby veel knijpt en ook zijn andere jongere broertje op een nare manier pest. Ik vraag hem wat hij vindt van het verhaal van zijn moeder. Hij zegt dat hij inderdaad wel eens wegrent. Ik vraag hem waarom hij dat doet. Hij vertelt dat een stem in zijn hoofd dat opdraagt. Ook al de pesterijen zijn opdrachten van de stem in zijn hoofd. Ik vraag hem of hij zich nog kan herinneren wanneerde stem voor het eerst kwam. Ja, dat weet hij heel goed. Het is in dezelfde periode als dat zijn jongere broertje, Felicien (7 jaar), vreemd gedrag ging vertonen.

Ook Felicien lijkt volledig in een eigen wereld te leven. Hij praat veel tegen zichzelf en ’s avonds ligt hij soms helemaal te rollen op zijn bed van het lachen, zonder dat er enige aanleiding voor is, zo vertelt de moeder. Als hij een foto ziet van zichzelf noemt hij een andere naam en ook ons en zijn moeder ziet hij voortdurend aan voor andere mensen. Hij lijkt veel waanbeelden te zien en gedreven te worden door angsten. Ik herinner me dat hij op de screeningsdag een enge man achter de deur zag staan. Een heel opmerkelijk verhaal. We noteren alles uitgebreid, zodat Woodi op afstand hopelijk een diagnose kan stellen. En dat zal zeker bij deze jongens erg moeilijk zijn.

Net als bij Sabato is ook hier de baby mentaal gehandicapt, alleen weten de ouders dat nog niet. Ik heb met de moeder te doen.